Üzülme

Üzülme.

Bu beni ölümümden sonra ilk ve son duyuşun ey sevgili
Say ki, çok uzaklarda bir yıldız sevdi seni
Ne o uzun ve yalnız gecelere anlatabildi derdini
Ne de uzanıp dokunabildi saçlarını ay ışığı gibi.
Kayıp gitti işte
Ömrünün bir ucundan, bir ucuna,
Issız bir hayal gibi
Yandı ve bitti.

Say ki, bir ceylan öldü göz pınarında
Aşkı içmek isterken sonsuzluğun dudaklarından
Kendi aksini gördü bir zerrede
Ve bildi her şeyin aslında bir olduğunu
Üzülmedi onun için
Ne ölümüne
Ne de gözlerinden kayıp düştüğü cehenneme.

Sen de üzülme ey sevgili
Seni sevmek benim kaderimdi
Hayat gibi, aşk gibi, yalnızlık gibi
Ölüm gibi kaderimdi.