Uzun Karanlik

Güneş çıkıyordu vakti geldiği için
Enlemler boylamalar gereği
Camlardan bakmıştım geleceğin anlamsızlığına
Elimde bir sen kaldın
Neden diye sormak gelmedi içimden
İnsanlığımdan utandım uzun zaman
Nedenini sorarsan hayvanları çok seviyorum...
Sadece mutlu anlar isterdim hayattan
Enine boyuna yaşamak günlerimi
Sessizlikten usandım bazen
Sinirlerim benden daha yorgundu
İzler çaresizdi karanlıklar uzun
Ziller çalıyordu geliyorum seni almaya diye
Lanetler yağdırsamda gelen yoktu almaya
İnişlerden kaçmak gerekiyordu
Ğ gibi kaçışı yoktu
İnişlerden başka yolum kalmadı
Nedense kaçmak istemiyordum
Durup savaşmak varken sonkez
Elma gibiydi savaşmak çekici geliyordu...
Halim kalmadı diye düştüm yere
Anlamsız yakarışlardan uzaktım elimde aynalar
Kalemimi kırmıştım ama aynalar durduruyordu
Akacak kan değil yılların umudu
Nehir olmak vardı
Ilık ılık sularda temizlenmek
Nağmeler dilde kirli kan içimde...
Gül olmak vardı şimdi
Öpüyordu belinden tutup buram buram kokluyor
Zehirleniyorum yavaş yavaş
Yol burda bitiyor
Alacakaranlığında geçmişin
Şiirlerden vazgeçtim
Lambalar ışıklarını söndürüyor soğuk fazla
Aralardan sızıyor bedenime aşk yaralarından
Rahatlıyor ruh,kelimeler kesin, karanlık uzun
Işık ışık çözülüyor, karanlık baskın....
Hırsızlığın vakti gelmişti veren alıyordu
Gülmeyin boşuna o zaten benden ayrı yaşıyordu...