Uzun Yürüyüş

Uzun bir yolculuğa çıkmak geliyor içimden
Yemyeşil dallar çiçek açmadan
Omuz omuza verip,
hiç bir kimseyle eskitemediğim yıllarıma inat
Dev dalgalarla mücadele edemeden boğuldum
şaşırdı tüm kainat

Kalemim feryat eder,
bil ki seni unutamadım diye
Seni diledim günlerce, gecelerce
Seneler menzil menzil hasrete aktı
Ne içimdeki acı dindi
ne sana olan hasretim
Şaşırdı tüm kainat

Günden güne çoğalarak büyüdü içimde özlemin
Hasret denen acı tat dimağımı buruyor apansız
Sol yanım yavaş yavaş ölüyor, ölüyorum
Acımın acısını yüreğimde bir ben duyabiliyorum
Bir ben çaresizim, bir ben sensiz
Şaşırdı tüm kainat

Etrafımda ki cümle mahlukat sağır,
cümle alem kör sanki
Deli gömleği giydirdi sevdan
bu canım dediğin canıma, görmüyor kimse
Sevdamızın türküsü söylenmez bundan böyle lal olmuş dillerde
Göçebeler gibi topladım bohçamı uzaklara sürüklendim
Nereye savrul'sam sen varsın orada
Şaşırdı tüm kainat

Bundan böyle eşkıya düşüncelerimin hükmü sürecek
Küfürler yağdıracağım gelmişine geçmişine
Oysa ben bitik türkülerden hiç haz etmem
Yitik sevdalara kapalıdır artık gönül mabedim

Anladım ki,bir ben varım vuslatını özlemekten kavrulup yanan
Susuşlarımı aldım,sessizliğimi aldım gidiyorum dönülmez yollara