V Hâli

ayrılığın adına V diyeceğim

daha ilk mektep yıllarımda

yer etmiş de kalemime

bu günler için yetiştirmiş

parmağımdaki şu yumruyu

kalemim

hiç durmaksızın

parmaklarımdan yüreğime

bir isyan ateşini harlıyor

hangi mitolojik tanrıya suç bulayım şimdi

üzerime hep büyük gelen

beyaz yakalı önlüğümle

çok da büyük hayaller kurmadım oysa

bir bisiklet kaplıyordu zaten

hayal dünyamı

sen henüz doğmamıştın

sana ve yokluğuna hazırlar gibi

siyah önlüğüm

hep üzerimde kaldı

ben büyüdüm o hiç küçülmedi

ömrümün beyazlarını hep siyahında yok edip durdu

sen henüz meme de bir bebektin

çok şey tükendi

çok şey kayıp gitti ellerimin arasından

önlüğüm siyahtı

ve tanrılar suçluydu

büyüyordum

bir bisikletlik hayal dünyam

büyük bir savaşın ardından

ayakta kalanlara sevinen bir meydandı

gülüşün sokağa karışmıştı artık

büyüyordum

hayatım

gidenler

düşenler

ölenler

ve daha nicesi

ve bunların

şahitliği

içinde kalmışlığın sıkışıklığı ile

önü alınamayacak

virajlarda savruluyordu

sen artık bez bebek değil

kadınlık hayalleri kuruyordun

büyüdüm istemsizce

yaş almak istemediğim

bir limanın

huysuz müdavimi

ben ve

siyah önlüğüm

özdeştik artık

her şeyi

siyaha boyamaktan keyif alıyorduk

suçlu bir tanrı da yoktu artık

suçlu bizdik

bizim siyahımızdı suçlu

sen geldin

önlüğümün beyaz yakası kendine geldi

geldi gelmesine de

koskaca bir siyahı beyaz edecek kadar

güçlü değildi

gücü yetmiyordu

biçilmiş olana

sen o beyaz yakada kaldın

bir V gibi 

boğazımda bir düğüm...