Vakitsiz Mektup\ Kaldırımlarda Sevmek

yalvarışlarım sana yalınayak kaldırımlarda yetmiyordu
susmuyordu çocukluğun beni kahreden kadınlığında
o yirmi üç nisan günü çocuk gibi şendik hani
hani oyun içinde oyun dönüyordu ben bende değildim
sen izmirde fuarda benimken hani ben kimdim

bağlandım da sana körü körüne gülüşün başkaydı
ezelimidir saflığım bilmem çocukluğuma sor
tutuşunun bir anlamı vardı hani elinin sıcaklığı
yalınayak sevmiştim seni kaybetmek istemiyordum
anlatacaklarım dinlediklerinden hep fazlaydı

vakitsiz sevmiştim seni hani kaldırımlara sor
dünyam bir cadı kazanıymışçasına yanıyordum
lambaların soğukluğunda boğuluyordum geceleri
içebilsem bir kadeh daha içerdim emin ol
nasıl büyüktü ki ihanetin ne yapsam sarhoş olamıyordum

bunca zaman sonra seni anmamın izahı yok
yaralarını saracakken ben kendi belamda kayboldum
senin sevişmelerin hep acıdan ibaret hani
ilk gün nasıl ağladıysan ben bugün öyle can verdim
günahın olmasaydı beni kanatan ben hep senindim

dertsiz kadınlar var hani seni unutmama yetmiyor
bilmem nerdesin şimdi mektubuma bir çare bul
sen o yirmi üç nisan çocukluğunla oku bu mektubu
ihanetini göremeyeceğim bir yerde kadınlığınla kafese koy
zamansız sevmiştim seni hani artık git başkasının ol