Van Günlüğü

Sen mahzun gecelerden söz ederdin
Yalnızlıktan, bir de imkânsızlıktan.

Bir nakarattı dilimize düşen
Hece hece anlardık özlemi

Hayallerimiz olurdu her şey
Ben bir demli buğusundan izlerdim seni
Şehirler artarda düşerdi
Mesafeler mi? tükenirdi hayallerimde
Ama hayallerim hiç tükenmezdi
Hele ki Van gölünde gün batımında

Güneş el sallarken ufuktan
Saçlarının kızılı düşerdi kente
Ellerimle okşamaya kalkardım
Bir şehir saçların olurdu sevgili
Ben dokunamazdım.

Ağır aksak bir lisan olurdu sensizlik
Anlamak için erek dağına kulak verirdim
Yankılar duymak için,
Olmazdı.
Eteklerine yas düşerdi,
Erek beni anlamazdı.
Ereğin ayazı sensizliğe denk
Üşürdüm sevgili
Hummalı düşlerim yakmasa beni
Donardım...