Varlığımı Bilmeyen Aşk/ım

Kalbim sancıyla dolu.
Gözlerim yaşla dolu.
Dudaklarım sessizlikle dolu.
Çünkü sen yoksun.

Bazen seni arıyor gözlerim; ama sen yoksun.
Bana yakınsın lakin çok uzaksın.
Sana bu sözcükleri öylesine söylemek isterdim ki.
Öylesine sana yaklaşmak, sana dokunmak isterdim ki.

Olmadı sarılamadım, öpemedim, nefesini hissedemedim.
Ben her ne kadar sana yaklaşsam, sana doğru adım atsam.
Sen bi o kadar uzaklaşıyorsun benden.
Seni düşünmediğim bir an bile yok.

Herkes bu halimi imkansız diye düşünüyor.
Ancak rüyalarda olur olmaz bu iş söylüyorlar.
Evet varlığımı bilmeyen aşkım.
Bu gerçekten imkansız ve rüya.

O yüzden Allah'a yalvarıyorum, rüyanda göstersin sana beni.
Ve işte o zaman sana şöyle sesleneceğim;
Sen benim içimde öyle bir şeysin ki ne aşksın ne sevgisin ne de özlemsin,
Sen başka bir duygusun, hiç kimsenin tatmadığı hissetmediği bir sızısın,

Sen benim yüreğimde ?kan' gözlerimde ?yaş'sın,
Sen benim her şeyimsin,
Hayat pınarımsın, yaşam sebebimsin, gül sızımsın, dünyamsın.
Ruhumsun, gözlerimdeki ışıksın, Güneşimsin, gecedeki Ay'ımsım.

İşte varlığımı bilmeyen aşkım.
Ben seni böyle hissediyor ve böyle seviyorum.
Sen beni bilmezken, beni görmezken,
Ben senin için her gün seni hissederek ölüyorum.

Sen benim varlığımı hiçbir zaman bilemeyecek,
Göremeyecek, aşkımın tadına varamayacak,
Yarama merhem olamayacak, ruhuma derman bulamayacak,
Sen beni hiçbir zaman sevmeyecek AŞKIMSIN...