Varlığın Yeter

vazgeçinilmiyor
sevgiden
ekmek gibi
su gibi
hava gibi
çoğu zaman
set çekilsede
önüne,
matemdir
belki ikinci adı
hüzünlerde kaynadıkça,
canına okuyan..
bilmez ki,
ruhun darağacında
mesafeler intikam aldıkça
zamanın koynunda..
bilmez ki,
umuda koşan
yolculukta cam kırıntılarını
nefesini kesen..
bilmez ki,
sende cansın can
bilsede
ne işe yarar?
olurken kendisi de
diğerleri gibi
bir engel
şu kahırlı dünyanın
zabıtında..
ey
benim
gönlümün çilesi
dediğim
kayıp,
arama beni
bende
sensizliğin gölgesinde..
sen bilmezsin
belki,
senin
varlığın
sessizliğin bile
bana yeter...

(Berlin,14.12.2013)