Varlık Ve Yokluk Arasındayım

Varlık ya da yokluk bir kayboluş hikayesi.
Kimine göre sevda acısı,
Kimine göre baş ağrısı.
Adım attığım her yer uçurum,
Korkusuzca yaklaşmak uçurumlara,
Öleceğimi bile bile...
Ama bir insan en fazla kaç kez ölebilir ki?
Ben zaten yaşarken ölmüşüm...
Varlık ve de yokluk arasında mekik dokumaktayım,
Kendimi akışına bıraktım hayatın,
Nereye götürürse orada ineceğim,
Ve son durakta bir bekleyenim olmayacak.
Annemin anlattığı masallar geliyor aklıma,
Düşünebilmek güzel!
Masallarda hep kaybeden olurdum;
Hiçbir zaman yakışıklı bir prens olamadım...
Varlık ve de yokluk arasındayım
Bir sığınak arıyorum
Kurşundan değil korkum
Sadece yalnız kalmak istiyorum
Hiçbir bahar bu kadar kötü başlamamıştı
Bu bahar her şey kötü
Bu bahar biraz hüzünlü
Bu baharın sonu hüsran
Varlık ve de yokluk arasındayım
Kendimi meçhule giden bir gemiye atmak istiyorum
Tıpkı daha önce okuduğum şiirlerdeki gibi
En kötü anımda yanımda kimsenin olmayacağını biliyorum
Biliyorum ve her şeyin üstüne gidiyorum
Kuş seslerinin güzelliği umurumda değil
Duyduğum tek ses nefret
Ben kendimi çoktan bitirdim
Bu hikayeye son noktayı koyacak birini arıyorum...