Varma Üstüme Şiir

Kafam bozuk şu sıralar
Elimde kalem bir şeyler karalamak istiyorum
Ama şiir hep kaçıyor benden
Susuyor, susuyorum....

Şiirde yazmayacağım
Kalem tutmayacak ellerim
Saf temiz bembeyaz kağıda yaklaştıkça kalemim
Korkuyor, susuyorum...

Gelme üzerime şiir
Hapis ettim beni bana
Sus Sorma!
Derdimi anlatmayacak kadar ıssız sözlerim

Yüzüm yok
Seni yazdığımı söyleyemem sana
Hırçın sulara bir kez daha gömüldüğümü anlatamam
Gökyüzünün mavisinde boğulduğumu gösteremem
Çünkü ben 'sen'le? gökyüzündeydim

Şimdi yüreğimdeki gökler gürlüyor
....Of oflarımda of'ladı...
Yeter artık varma üstüme şiir
Bas git, bu serzenişim sensiz yazılacak
Yazılı değil, sesli okunacak

Mühürledim kalemimi
Zincirler vurdum beyaz sayfalarda yüzen mısralarıma
Dökmeyecek bugün hayatımı sana
Yinede inanma sen bana

Bak :
Kahretsin
Eh be oldu mu bu yaptığın(m)
Yazmak yok diye söz vermişken
Doğrumu yine şiire sığınışın(m)