Varmıydı Çekip Gitmek

Taştan odalar
beni biri boğazlar
maziden biz söz derinden yaralar


hiç gaflet kusmamıştı
bu denli hayat
değilmiydi bizim gayemiz
ölümü kucaklamak


sukutun çığlığında
enseme bir tokat


kılıç kınında paslanmış
içimdeki Çeri derin uykuya dalmış


nerde kaldı o deli yüreğim
kim gelse
ser verip sırrımı vermezdim


bir dağ gibi dururdu
düşman fikrine yüreğim
nerde kaldı benim iman dolu
gönüllü neferim


hey hat
bozdu bu yüzyılda beni
kınında paslamış çivi


öyle cekip gitmemeli
sözü tokat gibi
yiğidin yüzüne söylemeli
belki uyandırırdı bin yıllık maziden
gür iman fışkırırdı ruhu mucevherden


hey hat bu muydu
hani bin başlı kanarya
yenildi pençesinde
tek başlı akbabaya


hani ırmak kenarlarında gezindiğimiz topraklar
hani bereketli ekmeğinden çalanlar
bizi bize komayanlar

bir gaflet ki
küffarın kılıcı uyandırmasın
nehirlerden su yerine kan akmasın
uyuyan iman gücünü
bir gün biri çıkıp uyandırmasın

sefilim hayat
nerde kaldı mertliğin yiğitliğin
hani dik gezerdin
şimdilerde kamburum çıkmış
uykularda rüyalara dalmışsın


varmıydı öyle çekip gitmek
dost acı söylerdi
varmı sukutuna yenilmek

hey hat
ensemdeki tokat
yüreğimde iman duygusunu çoğalt


bir zamanlar bendt tutmazdı
gürül gürül iman akardı

şimdilerde viran bağımda sadece baykuşlar var
rahmet yağmurları aksın gönlüme
yeşertsin içimdeki nuru
kaplasında tüm afakı
çökmesin bir daha gaflet uykusu