Varoşlara Yağmur Yağınca

varoşlara yağmur yağınca
çocukluğum ıslanır
siyah önlüğümün altında
dar çamur yollarda
ve akşam olunca
tek katlı kerpiç bir evde
defterlerim ıslanır
kalemlerimi sel götürür
ve annem mutfaktan çamur atar
gülerek...
gözyaşlarıyla

varoşlara yağmur yağınca
anılarımda
fırtınalar kopar
umutlarıma
şimşekler çakar
annem korkularımı
hatırlar
ve bu kez ağlar
içten bir tebessümle
o varoş gülümsemesiyle