Vasiyet

Dinle o hüzün kentli çocukların
Gözlerden akan hüzzam sesli ırmakları
Ses ver sana yön veren rüzgara
Duyumsa güneşin doğmasını
Beklediğin sabahların
Yarasını hatırla
Acıtan neydi beni
Kim yağmurladı
Her fırsatta siyaha çalan gözlerimi?
Bir uçurum diliyorsun oysa şimdi
Döküyorsun ayakucu ırmaklarına
Bir Fatiha seyrelttin dil ucuyla
Zonkluyor şimdi yokluğuma zerk ettiğin eza

Çalıyorum bütün hırsızlığını yüreğimden
Ben solarsam aşka soluyorum
Konuşmuyorsam bil ki toprağa susuyorum
Güneş değil yakan
Bırakıp gidişinin gölgesi kadar
Kulaklarına feryatlar iliştiriyorum

Ağlıyorum sanmayasın
Gelgitleridir yüreğimdeki bu dalgalar
Ağlıyorum sanmayasın
Can bırakıyorum geldiğim toprağa,
Belki ben değil ama
Sen gelirsin diye başucuma.
Alırsın, üstüne son defa
Can koyduğum toprağı avuçlarına

Baharlar yeşersin diliyorum
Ben olmayan mevsimlerine
Gözyaşım sinsin diliyorum
Her yağmurda heveslerine
Bir de elveda diliyorum
Gözlerimle hiç dokunamadığım gülüşlerine...


Bir nevbahar akşamı
...2004