Vaveyla
musallaya yasladım ömrümü
ruhumu eledim
bedenimi astım toprağa
gelmezsen
---
çıkmaz yolların ucunu yaktım
gördüğüm her kuyuya baktım
sokakların saçları ağarmış
kaldırımları kırışmış
sen olmayan şehirden
yağmur olup aktım
gelde zikir çeken bademlere şahit olalım
gelde nisan'ın sancısıyla yağalım
gelde aşkın pençesinde ölelim
başkent yapalım bu şehri
kum saatini yirmibeşe çıkaralım
gelde
toprak koksun tenim yağda üstüme
...
k/ağıt yakan kalem
yeni keşfediyorum feyza canı. ve beni şaşırtan bir kalem yakaladım sanırım. diğerlerini okutacak kadar heyecanlandırdı. aslında anlatacağını doğruca söylemeyen şiirleri çok sevmem. ince bir ayarı vardır. aslında o da değil ama birşey eksikti şuan adını koyamadığım. sonra bir daha okuyacağım. sevdim güzeldi...
şiir başşiir olmuş yakişir başşehire gelse.
feyza... nisan insanın içini başkalaştırıyor değil mi..
bademler..kırlangıçlar serçeler..ama ben en çok yol üstü papatyaları seviyorum ne biçim örgütleniyorlar bir anda :)
şiir güzeldi inceden....sessizdi..ve güzeldi
Şiir derken şiire doydum, biline şairim...👍
Alkışlarım yürekten....👑
siir iyi fikirdir Günler icinde bir aski sökmeye toprak olmak sartiyla Son adresini yakmaya ayriliklarin Terli camlardan silip kederi günese bir cocuk gibi bakmaya---
siire siirle hep-
kalem yakan mürekkep
saygilar F can