Vavey'lâl

tufan artığıydı gül seansları
zehirlendi çocukluğu sevdamın ,doz aşımından
ki ben zaten çocuktum
çocuğuydum çocukluğumun

visal oldu çıkmazlar
anne beni duyuyor musun

minicik ellerimle uçarı şiirler kazıyorum
oyun parkının çamur zeminine

ellerim gül kokmalı değil miydi
yahut süt nefesim

ben seni sayıklamayı öğrendim
göğsüne kıvanç fısıldamak yerine


direnmek için bağırmaya çalıştı büyümeye dair itiyadım
ses tellerim kesilmişti korku serdarlarınca
eni konu bebekten az büyüktüm

korkmayı değil
susarak bağırmayı öğrendim o gün

baldıran içmeyi de biliyorum anneciğim
zü'lâl niyetine


artık bana vavey'lâl diyebilirsin
artık bana zü'lâl diyebilirsin

bari uzaktan bakayım suretine
'bir görüş kabininde'



Farzımuhal