Vay Gönül Gülü

Dalların yeşerip tomurcuk versin
Goncaya hasretsin vay gönül gülü
Dilerim bülbüller murada ersin
Ravzada bülbülüm say gönül gülü

Bu nasıl bir hasret yakıp kavurdu
Ulu çınar idim yıkıp devirdi
Fırtına önüne katıp savurdu
Çıkmıyor bu gece ay gönül gülü

Bağımız marazlı yeşil dalı yok
Sinemde duruyor saplandı şu ok
Deme kelebeğe bir gün bile çok
Kaderine boyun eğ gönül gülü

Kul Garib'im durgun göl idim taştım
Sanma ki bendimi çiğneyip aştım
Yüreğim dillendi ben bile şaştım
Anlamaz halinden bey gönül gülü