Vazgeçmek

- pusuda ölür gözlerin
mavzerlere mermi sürülünce -


merhamet artığı zamanlarda beslenirken
ve yarının şivesi değişince
hüzzam korkuların

bakma avurtlarımdaki derin çizgilere
şirke düşen isyan tortusu yanaklarımdan inen kızılca kırıklar
ne siyahmış meğer

camdan yontulmuş yere düşen aksımız
bastıkça çatlayan
ve bölünen tuz büyüklüğünde

merhamet
miadı dolan zaman,
çengelle arda kalan saatlerin kem gözlerini
çiçek tozları dök avuçlarıma, sardunyalar koksun akşamın semahı

neyzenin dudaklarında birleştir ay dökümlerini
öyle çal, soğuk sular serpiştirirken yağmur niyetine gözlerime
doyunca renklerin hasretine, al dilersen
dilersen sal yeni doğan nehirlerin kuytularına

bir batında doğsun
umut ve hayalin pür kudreti



ey gecenin sahibi
kûn aşkına
sancılarından arındır kasıklarını mavinin

zıbınlar aç köşe bucak
dilsiz sofalarda
al şerbetlere boyanırken loğusa yatağı

soluksuz eylemler oku kulaklarıma
emeklemeden koşayım
kem dölünü kurşunlarken menfur cinayetler düşürmeden düşüme, şafağın

benden kalan
bende biten
benden çoğalan hasretin faili meçhul sürgünleri


piçleşirken
çınar kavuklarında
zulamda gözlerin

koyu yeşil parkalara sarılırken üşüyen omuzlarım
ne zor vazgeçmek

vazgeçmek
senden...