Vazgeçtiklerim

Size bu satırları
Yağmurlu bir sonbahar İstanbul'unda yazıyorum.
Birden cesaretlendi yüreğim kelimelerle boğuşmaya
Postacı kapınızı çalarsa ansızın
Kim bilir belki sizde
Yağmura yenik düşmüş
Ve gri entarisiyle çapkın bakışlar atan
Bir sonbahar İstanbul'unda okuyacaksınız.
İnsan geceleri daha hızlı yaşlanırmış
Geceleri tüketemedim ne yaptıysam.
Gün, tüm acımasızlığını savururken ayaklarıma
Güneş kesti selamını nedensiz
Tüm zamanlarım hüsran.
Ayaklarım hangi bilinmezliğe çeker,
Rüzgâr nereye savurursa
Gitmek zorunda bırakıldım hep.
Oysa
' Hayatın neresinde olduğun değil
Nasıl anladığındır gerçek olan.'
Bütün ara duraklarda konakladım velhasıl.
Üzüntülerim oldu bir dolu, sevinçlerim de
Sevinçlerimi bile kucaklayamadım.
Şimdilerde ise son durakta yüreğim.
Zamanı gelmişti artık,
Sorgulanmalıydı her şey doğruya ulaşmak adına
En çokta kendimeydi acımasızlığım.
Yeniden gözden geçirmeliydim
Sevinçlerimi, hüzünlerimi
Kızgınlıklarımı ya da kırgınlıklarımı
Dostlarımı!
Kimsesiz yüreğime kadeh kaldırırken gözyaşlarımla
Sizler neredeydiniz
Hangi köşesindeydiniz hayatımın
Ya da ben neresinde takılı kalmıştım hayatınızın.
Ne yaptıysam tüketemedim geceleri
Ve bahar ayında kara kışa esir oldu düşlerim
Hızla yaşlandım...
Son demindeyken yüreğim
Son bir kadeh koydum duygularımdan
Yolluk misali.
Herkese ve her şeye rağmen
İnatla hayatı kucaklamak,
Dimdik ayakta kalmaktı telaşım.
Çünkü
Emanet ayaklarla adımlamıyordum hayatı
Sürünüp tökezlesem de
Kendi ayaklarıma güvendim hep
Kendi yüreğime güvendiğim gibi.
Kimselere yüklemedim kendi ıssızlığımı
Çaresizliklerime ortak etmedim hiçbirinizi
Sıcak yüreklerinize dostça sığınmaktı derdim hepsi bu.
Gecelerce hapsettim ayakucuma telefonu
Belki çalar umuduyla.
Herkes aradı,
Bir şeyler sordu, bir şeyler istedi de
Siz sevdiklerimden gelmedi tek bir çağrı.
Beklentilerim nerelerdeydi
Umuda yelken açtığım fırtınalar kimlere aitti
Hangi yağmurlar sağanak gibi yağıyordu üzerime
Hiçbiri, hiçbiri umurunuzda bile olmadı.
Hep ben aramalıydım
Hal ? hatır sorup sesinizle mutlu olmalı
Varlığınızdan güç almalıydım,
Güç katmalıydım varlığınıza.
Hep ben haykırmalıydım sevgi sözcüklerini
' İyi ki varsınız, iyi ki dostumsunuz' diye.
Sonradan söylediniz belki
Haykırdınız duygularınızı kendinizce.
Sevgileri hep ertelediniz, yarınlara bıraktınız da
Nedense ilk yürek olmadınız hiç.
Yaşam telaşlarınız arasında varlığım önemli gelmedi size
Oysa tüm telaşlarıma,
Bütün çaresizliklerime inat
Ben sizlerden hiç vazgeçmedim.
Hep bekledim bir gün çıkıp geleceksiniz
Çalacaksınız kapımı sürprizle diye.
Herkes geldi, herkes çaldı da kapımı
Bir siz gelmediniz, çalmadınız
Protokollü davetler beklediniz
Oysa davetler düzenleyecek lükslerim yoktu artık.
Dostluklarda prosedürler geçersizdir
Çalarsın kapısını girersin içeri
Yüreğimi hiç çalmadınız
Çalmak istemediniz nedense!
Nedenlerini, niçinlerini sorguladınız da
' Yahu ne yapmalı 'demediniz hiç
Yüreğimde zemheri soğuğu
Şimdi tüm duygularım hüsran.
İçimdeki kırgınlıkları savurup da
Tüm duygularımı haykırdım durdum hep
Deli miydim ben
Ya da bu kadar çaresiz!
Bilin ki benim çaresizliklerim hep hayata dairdi
Yüreğimde yaşatmadım hiç.
Ben ne yüreğimde inandıklarımdan
Ne de sizden hiç vazgeçmedim.
Oysa siz benden çoktan vazgeçmiştiniz.
İşte bu satırların doğuşu
Vazgeçmişliğinizi anladığım andır.
Yüreğimi hiç çalmadınız, çalmak istemediniz nedense
Ve ben çalıyorum son kez yürek kapınızı
Rahatsız etmek değil amacım
Bir veda bu kendimce
Siz, hepiniz sevgili dostlarım
Ya da dost avuntularda tek tek boğulduklarım
Kendinize iyi bakın ve de iyi davranın emi.
Çünkü ben hep iyi olacağım
Ve kendime hep iyi davranacağım artık
HOŞÇAKALIN...