Vazgeçtim
/ Yalnızlık
Yüreğime kin besliyor artık..
Dost bile kalamadık..! /
Kimbilir...
Bu çocuk yüreğim kaç yalancı bahara aldandı
Kaç kere döndü aşkın kıyılarından
Boynu bükük..
İşte..!
Tuttu şimdi bütün haksız ahlar
Bütün yalanlar büyüdükçe büyüdü...
Yalnızlığımın da eceli oldu;
Dilimde çırpınan beddualar..
/ Artık susma zamanı.. /
Şimdi
Gözyaşımda matem var,
İçime akıyor; simsiyah..
Aşkın abdestini alıyorum yüreğimde
Ayrılığın elleriyle..
Gördüm;
İntiharı kuşandı düş-ünce-lerim düşüncesizce..
Bu gece tam zamanı..!
Hayallerimin bileklerini kesmeli;
Hayal kırıklıklarımın en keskin yanıyla..
Ve
Geçmişi gömmeli bulutlara..
Anla;
Yoksun artık yarınlarda atacak yürek atışlarımda..
Anla;
Vazgeçtim senden bir Şubat akşamında..
Döndüm yalnızlığın buz gibi soğuk kollarına..
Çok güzel betimlemeler Belli ki yaşanmış ve yazılmış , Dizelere dökülen yürek kalıbına tebrikler
Dört çiçek dört yorum bir böcek gerek bu bahçeye. Geldim kokusuna şiirin. yalnızlık ne kadar güzel açmış bu bahçede. Şiire ne kdar güzel b,ir emek verilmiş. Duygular yağmur damlaları gibi süzülüyor bu gül dalı şiirden. Göz yaşıyla abdest almak ve ayrılığın elleri ne kadar güzel bir kileştirme ve benzetme, Şimdi Gözyaşımda matem var, İçime akıyor; simsiyah.. Aşkın abdestini alıyorum yüreğimde Ayrılığın elleriyle..
Acıyı ve ayrılığı somutlamak bir hünerdir ki onu şiirselleştirmek daha da zor bir söz hüneridir, Bu gece tam zamanı..! Hayallerimin bileklerini kesmeli; Hayal kırıklıklarımın en keskin yanıyla..
Sonunda ayrılık yaşayıp onun bir yıkımı olarak görünen yalnızlığa dönmek iç dünyasının döngülü bir dört mevsimidir.Severek başlayan aşk baharı nisan yağmuru sevinçlerle çoğalır, sonra tüm aşk dalları yeşillerin yazında. Vakit sonbahar oldu muydu başlar tartışmaların esintileri ve dökülür donanan aşk yaprakları. Nihayet sessiz bir kış.. Ölür tüm aşk ağaçları.. Dışarıda ayak izlerini bile kapatan yalnızlık karı dökülür dört bir yana. Ama kış da başka bir güzelliktedir, temizler içimizin tüm döküntülerini. Tebrikler Elif hanım.
Kimbilir... Bu çocuk yüreğim kaç yalancı bahara aldandı Kaç kere döndü aşkın kıyılarından Boynu bükük.. İşte..! Tuttu şimdi bütün haksız ahlar Bütün yalanlar büyüdükçe büyüdü... Yalnızlığımın da eceli oldu; Dilimde çırpınan beddualar..
evettt, acının girdabında dönüp durmak ne acı,
güzel şiir okudum sayfanızdan yine,
tebrikler şaire ve başarısına tabiki...👑
çok samimi bir iç döküştü ve duygular çok sıcaktı ...çok beğendim. tebrik ve sevgilerimle kalın 🙂
yeniden şiire dönmüş olman güzel sevgili Elif🙂gözlerimiz aradı yokluğunu..
sevgimle..