Vazodaki Papirüs

güçlü değiliz

zamanı yeniden yaşayacak kadar

olsa olsa

eskimişliğimizi pekiştiririz

tesadüfi bir kahve sohbetinde

ve telvelerden not düşeriz

papirüs'ün bir köşesine

geçmiş

ne derin sözcük değil mi

derinliğinde bir yerlerde

yaşananların taze kokusunu barındıran

biliyorum karşı çıkacaksın buna

ama

hadi çık gel içinden desen

hiç olur mu o günkü gibi

geçmiş işte can'ım

almış saklıyor içinde bir şeyleri

belki de öyle kalması icap ediyor

hani dokunsan solup gidecek belki de

şimdi içinden diyorsundur

bilemeyiz diye

yaşamadık ki diyorsundur üstelik

ikinci baharlara yazılmış çokça şiir

çokça da hikâye okudum gülüm

çok azı ama çok azı

şu an yağan yağmur kadar

gerçekti

ve pek çoğu her şeye rağmen

mutlu sonla bitmiyordu

bilemeyiz diyorsun

denemeden bilemeyiz

hiçbir şey zamanın derinliğinde kalanlar gibi

olmayacak ama

hadi denedik diyelim

göze alabilecek miyiz

hem de yanyanayken

hayallerimizi zamanın derinliklerinde bırakmaya

hiç bir zaman bize eşlik etmeyecek

eskiden bizimlerimiz

ve biz en çok eylülde üzüleceğiz

geçmiş işte

bizden almış bizi

ne yaparsak yapalım

gücümüz yetmeyecek

zamanı kendi zamanında yaşamaya

sana hayal kırıklıkları dolu

ikinci ve daha yakın bir geçmiş bırakmak istemiyorum

bizden geçmiş gülüm

bizden biz geçmiş artık

bundan sonra

ne şiir açtırır hasret çiçeklerini

ne de rakı daha fazla soldurur

iyisi mi iki vazo alıp bölüşelim zamanı

ve de günü gelince ölümü