Vazonun Mahzun Zambakları...

Seni anarken kuytu bir köşede
Adını terennüm eder çevremde çiçekler.
Ah bir bilsen o küçük pencerede
Hüznün, saklanan gölgeni heceler.

Yalnızlığın saltanatı susuz bir çiçek gibi nefeslenir
Eskiciden aldığın sırları dökülmüş o mavi vazoda.
Üzerinde gittikçe kaybolan gözlerim ki şenlenir ,
Güneş doğar - ay batar / kuytuda ruhum dinlenir..

Zaman nasıl da sürdü ellerini o kenarı kırık vazoya
Korkarak düştü üzerinden sararıp tek tek yapraklar
Gökyüzü açar mı yeniden üzerinde, konar mı mavi çınarın dallarına
Düşer mi aydınlığın parlak elleri ,vazonun mahzun zambaklarına/manolyalarına..


2001