Ve Ben

Devirdim yolun yarısını,
Geçmiş daha dün gibi,
Yarınlarda iyi yaşamak adına
Tükettim sorgusuzca bendeki beni.

Çocuktum,
Parlayan gözlerimdeki aydınlığımla,
Işıtmıştım dünyayı.
Bulurken bendeki beni bir gün,
Aşk elini arzuladım anlamsızca.

Titremekse sevda,
Yakmaksa bir dünyayı bir çift göze,
Ağlamaksa dokundurmadan delikanlılık hatırına,
Kanmalı dedim, yaşadım ben bir masalda.

Hiç barışmadım aynalarla,
Yakıştırmadı kimse beni yanına hırçın zamanlarımda,
Tüketirken sevdayı bir tükenmezle beyaz bir sayfada
Dikildim çınar misali herkesin karşısına.

Diktim,
Madem ki yüzüm büyükse ruhumdan,
Aklım gelmeliydi,
Aklı olana.

Mavide zannederken sonsuzluğu,
Sarısını ararken her şafakta,
Beyazın en safında gelmeli derken odama,
Bir yeşilde buldum sevdayı hesapsızca.

Aşkın tohumuymuş bir Damla,
Islatmakmış yanakları hırçın bir Yağmur'da.
Toprak'a kovuşmanın hayaliyle
Yarınları doldurmanın aceleciliğiyle
Ezip geçmekmiş gençliği en güzel yıllarda.

Şimdi Sırat beni taşır mı? Bilmem,
Ama ben hiç indirmedim namusu ayaklar altına.
Bir gün adım okunacaksa mermerin beyazında
Yakışsın istedim hep soyadım çocuklarıma.