Ve Bir Daha Ölüm

Ve bir daha ölüm...

Aşkın alevli çemberindeyim, eriyorum
Göz bebeklerim küçülüyor, göçüyorum
Bu diyar bana dar geliyor, arşa çıkıyorum
Bulutlar basamağım, aşk yoldaşım ardıma bakıyorum

Ardımda bir girdap beni yutmak isteyen
Nasıl olsa yutacak beni kara çarşaf kariben
Ahreti isteyen ben, dünya için yanan sen
Gör, sen değil aslında dünyadır yakan mağruren

Bir karış dikişsiz beze bürün
Birkaç parça kereste al
Ve çak çiviyi gözünün bebeğine
Ve ve kavuş seni yolcu edecekleri beşiğine

Neden mi ölüm der bu şair, ya da bilmem ne
Yoksa yaşamayı mı beceremiyor ne?
Dedim ya; dünya dar geliyor bu bedene
Açık çek yazılmış her an yolculuğa hazır bedene...

Ben giderim adım kalır, sanım kalır, birkaç metin
Biraz tebessüm birkaç parça giyisim
Birkaç öfkeli bakış, kırıp bir kalp, bir de garip gönlüm
Azcıkta tozum kalır, vesikalıkları gömdüm

Solumda bir hüzün, sağım da dua kalır
Eşim gider, dostum, akrabam ve diğerleri
Bir ben kalır bir de bu garibin amelleri
Huninin en dar kısmında terliyorum...

Terim soğumadan gidiyorum... Dönülmeyen diyara... Dönmeyi istemeyeceğin yere...