Ve Masallar Ve Şiir Ve Gökyüzün

epey oldu çocukluğum inanmayı bırakalı
dil eskisi masallara
-gökyüzün hariç-

can sıkıyor gidememek bitimsiz uzaklara
yıldızların tek tek geceye intihar meyli
kestirememek
bilmem kaçıncı göğüs boşluğu peronunda
bilmem kaçıncı hasretlik Nazım dizesi boyunca
usul usul belirsizleşmek
kendinle buluştuğun yegane yer, aynalarda

kaldırım renginde yapardım uçurtmalarımı
sen evveli

trenlerin çatı katı penceresine
yalnızlığın döküldü mü hiç
Ay Moteli yağmurlarıyla

ellerin bereketinden konuşalım
ellerin, parmak ucu ışıkların temas ettikçe
şiirlenen içimden
bu Anadolu taşıyan
Mezopotamya'yı kıskandıran
Tanrıça ellerinden söz edelim

kayıplar olmasa
salkım saçak bacaklarıma tutunan
dar vakitler
zehir zemberek sözler etmese
her şafak vakti kurtarıcı ismin
bir ekvator çizgisi şiirine denk düşmese
...

ruhun okyanuslarından konuşalım
beni geri alamadığım
gelgitlerinden
kıyılarına karışan Helene'den
iyot esintili duru ezgilerinden
dünyanın merkezi ruhundan söz edelim

dedim ya
epey oldu çocukluğum inanmayı bırakalı
dil eskisi masallara
-gökyüzün hariç-

bir yokmuş
hiçbir şey yokmuş karanlıkta
-gökyüzün hariç-

hadi gözlerini gözlerime ilikle ve öyle git
yüzünden bir parça kalsın