Ve Perde / Gazanfer Özcan'a

Ve perde...
Işığı söndü birden gözümün,
Sandım ki oyun bitti.
Selam vereceğiz seninle el ele,
Az sonra açılacak yine perde...
Karanlıklar uzayınca,
Tarifsiz korkular bende,
Hayır... Hayır ölmekten değil,
Seni görememekten Gönül,
Neler gördük biz seninle,
Tamı tamına kırk yedi sene,
Aynı yastığa baş koyduk,
Yaşlar aynıydı gözlerimizde,
Kimi zaman savrulduk,
Zamanın mecburiyetlerinde,
Karşı koyduk sıkıntılara,
Seninle göğüs göğüse,
Ama etmedik veda,
Kapansa da perde,
Geldik yeni oyunlarla,
Doyduk biz doyduk,
Bize sunulan alkışlarla...

Ve perde...
Her şeyin bir sonu vardı,
Ne derdim ben sana hep,
Senden önce gideceğim,
Bu zamanın içinden,
Biliyorsun sebebini,
Dayanamazdı yüreğim,
Seni kaybetmeleri,
Emin ol Gönül,
En iyi ben anlarım seni,
Ama bak üzülme,
Hala ruhumda heyecanı,
O ilk oynadığım oyunun,
Dudaklarımda duran,
Öpüşlerini saklıyorum.
Bir oyun sonrası,
Senden bana hatıraydı.

Ve perde,
Girsek bin bir role,
Kaybetmedik biz kimliğimizi,
Doğruydu söylenenler, doğruydu,
Seçtiğimiz yol kolay değildi.
Ama sen vardın yanımda,
Sahnemde sen, ruhumda sen,
Çıkınca milletin karşısına,
Güç alıyordum ellerinden,
Alkışlarla doyup,
İnsanları selamlarken,
Nasıl titriyorum bir bilsen,
Çözüldü dizlerimin bağı,
Sanırsın inmedim sahneden,
Oyun Mahallenin romanı,
Ah Gönül, tut ellerimden,
Yenemedim şu heyecanı.
Güç ver bana yine sevginden.

Ve perde...
Ah ciğerlerim,
Oysa içime seni çekmiştim.
Biraz rutubetliydi tiyatro,
Biraz tozluydu.
Desteksizdik hani,
Borcumuzda çoktu,
Hatırlar mısın geçen,
Birlikte gitmiştik,
Büyüklerimizden,
Destek istemiştik.
Susmasın diye oyunlar,
Kapanmasın diye tiyatrolar,
Ve değerlidir diyerek,
Bu memlekette sanatçılar,
Ne ümitlerle gitmiştik.
Nasıl geri gelmiştik.
Sen vardın yanımda yine,
Ellerin ellerimde,

Ve perde...
Yine aynıydı,
İçimdeki kuşun çırpınışı,
Artık ben eski ben değildim.
Yılların devlet sanatçısı...
Göçünce bilinir kıymetim.
Varlığımda değil Gönül,
Hep öyle olmadı mı zaten,
Haberimizi verirler.
Üç satır yazıyla gazetelerden,
Yılda bir de anarlar.
Belki de çoktan unuturlar.
Bizi hatırlarsa ancak,
Halkımız hatırlar.
Bir de üstümüze yaraşan,
Rollerimiz...
Ben gidiyorum ama Gönül,
Kapanmasın tiyatromuzda perdelerimiz.

Ve perde...
Oyunlarda yaşadık biz,
En güzel günlerimizi,
Gördün mü bilmiyorum.
Ne çok sevenim varmış,
Sen, kızım, damadım,
En çok torunum ağlamış,
Ben sizi izliyordum.
Gönül, bu son oyun,
Alkışlarla uğurla beni,
Oyunlar sustu sanma,
Bak geliyor sahneden sesi,
Ben gidiyorum ama
Seviyorum ilk günkü gibi,
Sevdiğimi unutma.
Canım,
Yokluğumu aratma


Not: Gazanfer Özcan üstadımın ardından... Saygılarımla.. ruhun şad olsun üstadım, mekanın cennet olsun... Elimden gelen bu üstadım... Unutulmayacaksın..