Ve Şairin Kaleminde Öldü Aşk

Devrik bir çınarın yanında,
Ağladı karanfil kokulu bedenler,
Kızıllara bürünmüş,
bir okyanusun kumsalı gibi,
Sönük bir yıldızın, düşmesi gibi,
Mavi deniz küskün bize,
Dünyanın yörüngesini değiştirmesi gibi..

Sonsuz mavi ufuklara doğru, yelken,
açtı ışık...
Tuzlu su gibi,
berrak derin okyanus, çılğın sessizlik,
Çembere alınmış mehtap,
Taze gelin yakamoz...

Kızıl ateş gibi... parlak,
parladı siyah beyaz aynalarda,
Ve kor alevlerde yandı, şair dizelerde,
nağmelerin hüzünlü uğultusunda...

O ışık... mehtap ve mavi,
olgunlaştı resamın fırcasında,
bedenler yığıldı, ruhu karanlık adam,
ve doldurdu kadehine zehirli şerbet,
Ve gizli gözlere mahkum şiir,
Şair kaleminde öldü ölümsüz aşk....


Suskun//