Ve Şaşkınlık...

sen ansızın gelen bir sonbahar gibisin;
bekleriz,biliriz gelecegini
ama istemeyiz,
çünkü durgunlaştıracagına ınanırız bizi...
yorgunluk çöker,rüzgar eser,yagmur yagar,
bizi hüzün kaplar..
agaclar sararır,yapraklar dökülür.
sende sonbahar gibisin;
geldiginden beri yorgunum!
gözlerimden yagmurlar yagıyor,
saclarımdan yuregıme ruzgar esiyor
ve ürperiyorum...
insanlara şaşkın gözlerle bakıyorum
humma gecırıyor gıbı tıtrıyorum
seni gördugum sonbaharda,
yaprakların dallarından ayrılısı gibi
sanki kendimden bir parca kaybeder gibi
ruhum,bedenim,tavrım sen oldun...
ama ne oldu ,
sende sonbahar gıbı gıttın...
yerini daha sert bır mevsıme bırakarak..!