Ve Savrulduk

Göçük kentin enkazıydık belki
Yamacımızda çuvallar dolusu hayal
Kuşkanadına asılı gölgemiz
Salındık ve gittik

Ne kaldık ki geriye
Bir yığın et
Birkaç kemik

Güz yaprakları döküyoruz
Çimenler üzerine
Rengini değiştiriyoruz baharların


Hüzzamın yanık sesi boğuyor gökyüzünü
Yıldızlar bu yüzden kayıyor karamsı izler bırakıp denize

Yakamoz çığlıkları bastırıyor figanı
Sesimizi kaybettik gecenin derinliğinde

Boğulduk farkında mısın
Şafak idamları gibi sessizce

Ve savrulduk
Yangın anızları misali
Karayele


Şimdi,

Tozlarımızı taşıyor
Yitik kentin yağız delikanlısı

Bir çuval seni
Bir çuval beni...