Ve Sen Yoktun

Körfezin izbelerinde saklı bir yüreğin çığlığıydı
Dalganın sesinde yankılanan
Geçmişin ayak izleri silinse de
Üstüme düşen kar taneciklerinde
Anılar defter açtı
Kayıp yıllar her an peşimde
Dikizleyip didikledi
Sıkıca kucaklayıp sarmaladı
Üşüyordum




Martı çığlıkları uzaktan duyulurken
Bir yanım sevinçle
Sana gelişimin heyecanını yaşarken
Bir yanımdan hüzün deryaları aktı
Kaçamak bakışlarla yüzleri taradım
Hani olurda ansızın bir köşeden çıkıverirsin
Yıllarımı çalan bu kasabada
Şimdi garip yabancıydım




Suskularımı mavilere paye ederken
Sorgulara yenik düşen gülüşlerimi
Sende bıraktım
Ellerimden kayıp gidişinin acısı
Yüreğimi tekmeliyordu
Anılara gizlenmiş
Bir yaşanmışlığın öyküsü müydü?
Bu kadar hırçın
Delice üstüme yürüyen
Yoksa sana gelişimin telaşı mıydı?
Söyle nerdeydin?
Hangi kuytuları mekân tutmuştun
Ben den habersiz yaşıyordun
Bu gün sana geldim
Ve sen yoktun