Ve Tanrı Öldü

Birazdan Tanrı ölecek.

Sevgilim
Yağmur yağacak gibi değil, ağlamalıyız...

Haklıydın sen, gözlerinde gözlerim sanki güneşin katıksız parıltısı
Ve birazdan Tanrı ölecek, ağlanmıyor lakin
Ayrılmalıyız...

Alnından öptüm, dokunmadan
Olabildiğince uzaktan, kondurdum yüzüne özlemlerimi...

Hadi git, buzul çağına girecek daha coğrafyası tenimin
Ve tanrı üşüyecek,
Sen onun bana vaad edilmiş tek mucizesiydin;

İnandım...

Biliyorum, gidersen dönmeyeceksin
Ve dünya dönecek herşeye rağmen,
Zamansız patlatılmış bir espiri gibi
Dağılacak tüm gülüşlerim, yerini gözyaşlarına bırakarak...


Ama hala yağmur yağacak gibi değil,
Bol unutlar kümelenmiş aklımın atmosferinde,
Lakin gözlerimizde bir sağanak ölüm,
Unutmalıyım, gözlerinin uçurumuna itilen bilinçsiz düş'üşlerimi...

Tanrı ölecek sevgilim,
Orospular ruhlarını gusledecek belki,
Aşksızlıktan kirlenen bedenlerinden imrenerek...

Ve sen yabancılaşacaksın bana giderek,
Bir başkasıyla sevişerek, birgün
Tanınmaz bir hale bürüneceksin, sadece adın kalacak geriye...

Ölümü seviyorum, dudaklarının soluğundan
Sol yanıma bir solukta geçiver, şiir olacaksın imgesel intiharlarıma temize çekilmeden
En kirli seni seviyorumları haykıracağım gökyüzüne,
Tanrı ölecek,
Çünkü gittiğini sadece o görecek, bir de ben...

Ağlamalıyız,
Yağmur yağacak gibi değil sevgilim....

Çünkü içimdeki Tanrıyı öldürdüm az önce,
Ve seni Allah'a emanet ettim, melekler bana küs
Katilim artık ve bir o kadar failsin, cehennemde gör'üşürüz...