Ve Umut

ve umut vardı birde

karşılıksız sabırdı umut
peşin hükümlere inat
aşığın uykusunu böler, uyutmazdı
aşkı zamana bırakmaktı
ve yenmekti zamanı
böylesine sevmekti umut

biraz acıydı umut
genzini yakardı kömür ocagında
tünelin ucundaki ışık lekesiydi
derin derin dalmaktı maviliklere
ve sabrın sonu selamet olmasada
böylesine azimdi umut

sığınmaktı umut
Rab'ba açtığın avuçlarındaydı
umut teslimiyetti; zahir
bulut bulut yağmaktı sahralara
batan güneşe özlemdi gecelerde
soğukta fakirin ekmeğiydi
sıcakta zengini ruhu

ey dört mevsiminde
dört çiçeği solmuş vatan
Hikmet'inden sual olunmaz;

Umudu vardı büyük insanlığın
Umutsuz yaşanmıyor