ve Yalnızlık

Başında dolaşan kara bulutlara sebep

Çoğu zaman bir sigara eşliğinde h/iç çekişindir..

Evinde duymaya alışık olduğun ve artık duyamadığın o seslerdir

seni böyle bir çare ve ıssız bırakan...

Yazıldığı gibi anlatılamayan,

Okunduğu gibi ise hiç olmayan...

Ve yalnızlık; 

aynalarda bakmak istemediğin yüzündeki o hüzün kadar..

...

Oysa şimdi sarıldığın diğer yanın değil

şu mürekkebe bulanmış kalemdir.

İçtiğin ab-ı hayat yerine bir kahve

Önüne serilen bir kağıt olur bir ömür yerine...

Önceleri duvarlara konuşursun,

sonra da kendinle, 

evet delice..

üstelik cevap vermedikleri halde..

En son karalamaya başlarsın işte böyle..

Ve yalnızlık; 

elindeki kalemin mürekkebi olacak göz yaşın kadar...

...

Evin sessizdir, telefonun sessiz..

İçinde fırtınalar kopuyordur oysa

Düşmüş suratında ki çizgiler

çöpe atılan eski hislerin kadardır

Saatler geçmek bilmez ve acımasızdır

Kapının zilinde hiç olmadığı kadar sükut..

Ve yalnızlık; 

ayaklarının seni yatağa ulaştırabilme gücü kadar...

...

Yine uyanırsın elbet yeni bir güne,

Bir kahve ve bir sigara eşliğinde...

Artık terketmek istersin

bir zamanlar gelmek için can attığın o evi...

Dünya çok hızlı akıyordur ağır aksak attığın adımlara inat..

Ve yalnızlık; 

tekrar o eve dönmeye yetecek gücünün kaldığı kadar...

...

Döndüğünde içini boğan bu evde,

Bu kimsesizliğin ne adı var ne çaresi...

Kabuslarla dolu uykuların da,

Her gün başa saran ve tekrar eden

korkunç bir senaryo gibi,

Üstüne üstüne gelen her şeyden biraz,

Onsuz Yaşamanın zorlukları ve bir ikaz!

Ve yalnızlık; 

bir gün gelip de seni öldürebilme ihtimalinin olasılığı kadar...