Ve Yazdı

Bir dostu,
Yaşam bu işte diyordu ..
Az biraz fedakârlık
Az biraz vurdumduymazlık
Yaşanmışların anısına
Verebiliyorsan az biraz sevgi...
Bıkmıştı asık yüzlü sabahlardan
Bıkmıştı selamsız akşamlardan
Denemeliyim dedi denemeliyim
Sesli düşünmüştü besbelli
Bakındı etrafındakiler...
Bir kaçı bıyık altı gülümsedi
Bir kaçı başını salladı
Bir kaçı vah vah deyip acındı
Kalabalıktı içersi, bunaldı
Sokağa attı kendini
O yürüdükçe;
Tüm gözler ona bakıyormuş
Tüm gözler ona gülüyormuş gibi geliyordu.
Delimi oldum ne diyerek
Eve zor attı kendini...
Masa üstündeki monitöre bakındı
Yok dedi yok!
Bugün okumayacağım hiçbir şiirini...
Telefonun tuşlarına bastı....
....Ben evdeyim de,akşama erken gel ...
Sevdiği yemekleri yapmalı
Sevdiği elbiseyi giymeliydi
Daha dış kapıda anlamalıydı ...
Bekledi... Bekledi...
Pencerelerden, balkonlardan bakındı.
Akşam geceye geçerken çaldı kapının zili
Eyvah dedi!
Binlerce ok saplandı yüreğine..
Yine dedi yine..!
Kütük gibi..
Leş gibiydi...
Ne yüzüne baktı
Nede elbisesine.
Sızıp kaldı oturduğu yerde...
Mutfakta yemek tencere de
Sevinci içinde kaldı...
Bir sigara yakıp bir iki nefeslendikten sonra
Oturdu monitörün başına...
Kimdi?
Kim olursa olsun dedi
Oydu işte yalnızlığına düşen
İçinden atamadığı...
?'Az önce..
Güneş battı
Sokak lambaları canlandı
İnsanlar, koşup saklanmaya
Yıldızlar geceyi süslemeye
Başladı mı oralarda da....
....Ve sen...''
Buğulandı gözleri..
Bir kaç damla yaş süzüldü yanaklarından
Düştü masanın üstüne....
....Ve yazdı..!
Gülümsettin beni...