Ve Yoksunum Senden

Yokluğun ömrüme değdiğinden beri tarifsiz acılar doğuruyorum
Yüreğimden günlerime..
Ellerinin dehlizlerinde sesinden yoksunum..
Yoksunum gözlerinden sevgili
'sen' den yoksunum ben..

Her gece benliğimin arayışında buluyorum 'sen'i..
Hiçbir ses kesemiyor sağır gürültüleri..
Gökyüzünde bulutlar boğuk yalnızlıklar sunarken gözlerime
Gözyaşımı arıyorum 'sen' süzülüyorsun yanaklarımdan..
Ellerimin duaya çevrilen yanına doluyorsun 'sen'..

Düşlerimin en koyu yalnızlığına kollarını açıyorsun farklı kentlerde..
Yaklaştıkça sana yankılanıyor çığlıklarım..
Sonra bir kadın sesi,
Sonra yoksun..
İntihara uzanıyorum uçurumlarda,
Gözlerine düşüyorum..
Ö-le-mi-yo-rum sevgili
Ve yoksunum 'sen'den..

Bir umut..
Bana bir umut sunmak için
Batıdan doğar mısın?
Gözlerinin karanlığında yitirdiğim benliğimi
Sensizliğime bağışlar mısın?

Gel..
Yüzüme biraz tebessüm ekle..
Işık sür gözlerime ellerinin beyazlığından..

Ya da
Kur darağacını yüreğine sevgili..
Orada öldür imlası bozuk sözlerimi!..