Veda

Dalından henüz kopmuş bir yaprak

Ne olacağım endişesiyle düşerken toprağa

Öte yanda sahibinden ayrılmanın endişesi

Düşünceli bakışları aralıksız yaprağa dikilmiş

Bir çift yaşlı göz

Yaşının verdiği olgunlukla

Mırıldanan bir çift yorgun dudak vardı karşımda

'Ne mutlu ki minik yaprak

Sahibine dönüyor sonunda'



Sonra gülümsedi ağaca

Olabildiğince masumca

Son gülümseyişiydi bu ihtiyarın

Artık acı hissetmiyordu boynunda....



Selim SEVEN

Kelkit - 010