Veda

Kırık bir ayna var tam karşımda
Yüzümün yarısını gördüğüm
Bir de sonsuz yokluk hissediyorum
Avuçlarımda da kırık kalbim,
Karşımdaki kırık aynadan daha keskin.
Bir düşünce seline kapılıyorum
Ben ve kırık heveslerim...
Hesap soruyor bazen yapışıp yakama;
Yaşayamadığım, yaşamak istemediğim gençliğim.
Vazgeçtiğim ömrüm de kırgın bana
Tıpkı kurmayıp, kırdığım hayallerim gibi.
Pes ettim, pes ettim henüz baştayken
Dünya değil benim mekanım
Ayrılıyorum aranızdan, elveda demeden...
Hüzün olmasın hikayemin adı,
Çirkinleşmeye başladığı noktada bırakmak gerek bazen
Şimdi tam da o noktada duruyorum
Gidiyorum...
Ben sonbaharda ölüyorum
Mezarıma koyacak bir çiçek bile bulamasın kimse
Yaşarken kokusunu içime çekemediğim çiçekler,
Ölünce toprağıma savrulsa, ne fark eder...
Selamsız sabahsız, istenmeden geldim dünyaya
Vedasız, habersiz isteyerek gidiyorum şimdi...
Beni özleyen birer çift gözleriniz,
Gökyüzüne baksın yeter,
Görmek istediğiniz her an bulutlardan el sallayacağım size
İşte şimdi bensiz hoşçakalın...