Veda

Beşerin damarına
Basınca koptu kıyamet
Ey fani!
Senindir Afak'ın narı




İster söndür
İster körüklet
Dünya döner ilelebet
Devri daim nispet




Çarkına ram olmuş
Bu Ümmet,
Söndürürüz
İçimizdeki narı




Bize her gün Makber
Biz ölünce doğar şafak
İşte o zaman, kimse
Söndüremez, Afakı




Nehirler gibi
Sürünürüz yüzün koyun
Maverayla ordu olup
Şahlanırız bir gün