Veda

Sabahlara yırtıldı aklımın gebeleri
Bir göçten geriye kalanlar
Asık yüzünün deltasından


Şiddetli bir kuraklığın ön çığlığı
Sesinde binlere bölünen aşktır yankılanan


Şimdi Gitme zamanı demişti çoktan
Son sancısı...
Bir ur gibi yapışan nefesinden kopmanın


Her aşk vadesini doldurur
Geriye bıraktığı boşlukta söylenir son söz
Genelde argo olur
Ve kirletir yaşanan herşeyi


Oysa böyle başlamaz aşklar
Dile dolanan süslü harfler olur her zaman, dudağının kenarında
Ve vaatler sıralanır ardı ardına
Yaşanacaklara!