Veda Bestesi

Yalnızlık rıhtımında demirleyen gemiler,
Gam yüklü gönüllerin,dertlerini yeniler.

Güneşin yakamozu ,parıldarken sularda,
Mahzun rüzgâr inilder o sessiz kuytularda...

Güneş elveda derken,sararır yüce başı,
Dertli bağrına akar,kayaların gözyaşı....

Sahilleri inleten,martıların sesinde,
Bir acı matem gizli,rüzgârın nefesinde !

O veda bestesinin ,inleyen son namesi,
Çaresiz dalgaların,hıçkıran gamlı sesi !

Bu muhteşem tablo da karanlığa ram olur;
Vedanın son perdesi ,sonsuzlukta kaybolur...

Ölüm kadar sessizken denizin güzel yüzü;
Mehtap şevkatle sarar,matemli parlak düzü.....

Hayatın mucizesi,sakin ,sessiz sararken,
Koyda matem son bulur,ölüm onu ararken !

Hayat belki bir sonda amansız bitecektir;
Ama mehtap ansızın,semada gülecektir