Veda Sahnesi

bir veda sahnesinde kırılıverdi düşlerim
paramparça oldu gülücüklerim
kan kırmızı kanarken ellerim
damla damla ıslanıverdi gözlerim

bir veda sahnesinde yıkılıverdi düşlerim
küçük adımlarla giderken sevgilim
bu şehrin neden yalnız olduğunu anladım
düşerken tüm kaleler ben oradaydım

bir veda sahnesinde acıyıverdi yüreğim
perde perde açılınca mazinin kapıları
anılara tutunmak için binlerce neden vardı
İstanbul'da hayat, bende can durmaktaydı

bir veda sahnesinde eriyiverdi buzlarım
yalnızlık güneşi parlarken aşkın kutbunda
bin yıllık denizler istila ederken her yanı
adım adım sulara gömülüverdi bedenim

bir veda sahnesinde kapanıverdi gözlerim...