Veda Sözleri

Dudağına düğümlediğin veda sözlerini,
Çözemediğim için ayrıldık...
Yani,
Tamamen benim beceriksizliğimdi...
Susamadığın için,
Ya da o an diline sahip olamadığından değildi;
Beni terk edişin...

Yutkunurken bilediğin sözlerini batırarak göğsümün en korunaksız yerine,
Kanatsan da içimi şimdiye kadar hiç boyanmadığım bir renge,
Suçlayamam asla seni;
Azarlayıp kovamam kalbimin en üst köşesinden...
Çünkü oraya kendi isteğimle koydum seni,
Tanıştığımız günden itabaren...
Git diyemem asla sana,
Kal varken...
Bir gün söyleyecektin nasılsa,
Er ya da geç ne fark eder?
Ölümüm diyorum,
Ha çabuk ha yavaş...
Azraili yorar mı hiç?
Ne çok direndim oysa,
Ne çok nefes almaya çalıştı kalbim, uğruna...
Tek kelimeyle,
Kelime-i şahadetim oldu dudağımdan çıkan 'gitme'...

Gittin...
Ayrılığın öldürmesi muhtemel olandı,
Öldüm, şaşırtmadı...
Çünkü ruhumdun çıplak kalmayayım diye bedenimi giydiğin.
Gittin ruhum,
Sanırım reenkarnasyon buydu,
Benden başkasına,
Benden başka bir bedene ruh oldun...
Yaşatıyorsun onu
Ve bu sayede sen de yaşıyorsun...

Ruhum...
Hiçbir işe yarayamadım sen olmadan,
Et ve kemik parçasıydım işte;
Kırık, dökük, çürük...
Öldüğüme inançsızlıkları yüzünden gömülmedim de,
Bu yüzden koktum hep; aşk, ayrılık ve yalnızlık...