Veda (Susan Şehir)

Önder Ünlü (D-T:1979-Ö-T:2009)


Susar şehir
Bir nehir kendi yatağında ölür

Yatağını bulamamış yurtsuz o nehir
Acı zehir
Korda gider aşksız yokluğunu ardına
...
Seni senden almaya
Aldığım sende kalmaya geldim
Geç kalan bir vedanın
Hiç dile düşmemesi gereken
Hikayesidir kelime kelime dilime üşüşen
Tümceye düşen
Düştüğü yeri bilmeden
Sorma nerden nereye neden
Kara tenime inat güneşe serenat saçlarının sarısı
Yanık sesime inat perdelerini ağlattığın sazının yankısı
Çakılı ömrümden geç kalan bir selamdır yazıladığım
Karaladığım, yazamadığım, herhangi bir yerine seni gömdüğüm
Ardına bakmadan geçip giden ömrüne serenat
Bekle ...

Hangi ucuna sürülsem bu topraklarda sınırlar keser bileklerimi
İster tanrılara başkaldır ister tanrısızlara saldır
Ağaçlara çaput olmaktan öte işe yaramaz dileklerimi
Kurban vereli cesedim dardadır, bi zahmet kaldır
Göm yüreğine arzuhaldır; hallar başıma, yandım gardaşım
Yandım aşkına, yurtsuzluğu yurt eyledim, sen suyum, sen aşım
Bir başım dağlar bilir, eğilmeyen başan kurban,
Göç tutmuş eşen kurban, dost yoluna bıçak yemiş
Yaresi bana, acısı bana döşen kurban

Nefes nefese koşarken ardıma bakmadan suratını çiğneyerek
Uykudan uyanır bir adım ölüm bir adım yaşam
Kaçtıkça besbeter çıkmaz keşmekeşlere sürerek
Umarsız kısıldığım tuzaktır zaman,bilmez el aman
Dağılır ,tuz buz ölüm ayinlerine sunak
Ölüme tek kişilik davetiyedir yaşamak
Eğlencesi yarım yamalak
Toprak kokusunda korkusunu taşıyarak
Boşa uğraşmaktır unutuşlara sığınmak
Bırak
O seni tam zamanında karşılayacak

Yorulacak adın nefeslerinde, ardından davetsiz uğurlayıcıların
Her biri kendi davetiyesine daha sıkı sarılıp
Kendi gözyaşlarında gizli gizli kendine ağlarken
Hoşça kal deme
Gitmiyorsun
Sadece davete icabet döngüde devrederken varı vara
Mekan zaman sonsuzluğunda noktasız bilincin ek yerisin
Bekle...

Amansız devranın kervanında yolda yiten
Ardıma koyduğum
Beynime gömdüğüm, sürüklendiğim, toprağa belenip
Giderim ,en fazla senin gittiğin yol kadar ırağa,
En fazla senin yanına zerrelerimi böler dağılırım.

Sorma beni tanrılara
Tanımazlar
İnsanlara hiç sorma
Ürpertir adım yüreklerini
Tüm gerçekleri dile dökerek yaşamak
Yalanlara kanıp avunan insanlığa
Küfretmekten beter gelir
Bekle
Geleceğim...

Umudum kırılır
Her uyandığımda
Ölmemişim diye
Yeniden, yaşamın korkutuculuğu ile
Başlarım yeniden ölmeye
Umudumdur
Bir sonraki uykudan uyanmamak üzere
Doğrulur, dört elle yaşama sarılan
Ölmemek için çabalayan
Sevinçle koşuşturan-bilmem nereye-
Kalabalık yalnızlığın içine
Sessizce girer
Beklerim yeniden eskiyen
Umutla
Bekle
Öleceğim ...

Zaman
Tanımaz aman
Peşindedir , hal yaman
Dursan duraman kaçsan kaçaman
Unutulmak imkansız, unutmakta
Bu yüzden ihanete sayma
Yol kesişiminde selamladıklarını
Nihayetimiz aynı
Son
Nokta
Vuruşudur
Yarasız yaralı
Vasiyetini dizele
Vaziyet döngüde toprak
Kıyamet yaşamaktır
Cennet bir düş
Cehennemse tam ortasındayız

Not düş...

Ölüler uğurladım ,ölümler biriktiriyorum
Kendime daralıp dalıyorum hayata her gün yeniden
Kendimle zorum
Bekle...

Açım,yokum, yoksulum belki
Adsızım aşksızım arsızım belki
Ansızın gel ki
Küfürlere düşmeden dilim
Gideyim...

Bekleme
Benim ki serzeniş
Gücümün yetmeyişi
Dileğimin tutmayışı
Bekleme git
Söylenecek söz
Düşülecek kavga
Doğuracak umut kalmadığında geleceğim
Söz; o gün öleceğim...

...
Susan şehir
Yurtsuz nehir
Ne neşe ne ahir
İkiz yoksulluğudur aşksız insanlardan artakalan
Varlığı yokluğa
Yokluğu zamana yayılmış

Devasa bir çift vazgeçiştir
Tek ölümde çifte vuruş
Gidene eyvah
Kalana kıyamet
İki yüreği delip geçen tek kurşun
Zaferidir kaybedilmişliğin
Unutulmuşluğun
Hiç yaşanmamışlığın

Hiç kanılmayan
Susuzlukta
Yar sandığı toprağın koynunda
Kurur nehir
Susar şehir çığlık çığlık
Bekleyiş
Biter
Kan
Ter
Ve
Sair ...