Vedasızlık

Gidiyorken gülüşün anlayamadı

dalgalı saçlarıma düşen

yıldız parıltısı gözlerine inat

ruhumun tamamını istila eden

simsiyah hüzün bulutlarının

yağmurlar taşıdıklarını

gamzelerimden düşerken yollara

kurtulma hayalinde aşk bizden

ne söylesek anlamıyorlar

biliyorsun bildiğin hayata aykırı

zoraki düşler kurduran masallara

inandırıyor ama inanmıyorsun

sonrasında hoşuma gidiyor

kırlangıçların tek eşli olmaları

hayaller kurarken ruhumun

zembereğinin yayı kopuyor

o dakika topluyorum yüreğinden

bir araba dolusu hayal kırıklığımı

can çıkıyor ömrümüz bir kurşunluk

biliyorum en çok veda bekliyorsun

bedeli var şiirin sonsuzluğuna inat

aşk aşk diye haykırıp duran ruhumuz

kuş konmaz korkuluklarında can veriyor

haydi sen de mazide kal sevgili

gün olur aklına düşerse

erik ağacına asılmış heybesinde

serbest yazdığı şiirler dolu

şen şakrak bir şair düşün olur mu

veda kavuşulanlara edilir unutma

biz hiç kavuşamadık ki