Vefa

Takmaz oldu kimseyi insanlar bir hoş inan
İstanbul'da semt adı olarak kaldı vefa
Değişti tüm dostluklar geçip giderken zaman
Yakının kıvranırken sürersin zevk-i sefa


El sözüne bakarak hakkında verir karar
Öğretmeye çalışmak bilmem ki neye yarar
Öğretmen kutsal derler o da akıla zarar
Silerken bir çırpıda yapar yargısız ifa


Kimse yokken yanında seni baş tacı eder
Efradı çoğalınca koşar onlara gider
Verirsin onca emek bunun vebali yeter
Volkan gibi kaynayıp edersin bil intifa


Yok kimsenin kimseye ne sevgi ne saygısı
Üstümüze attılar nefret kibir yaygısı
O eski dostlukların bize düştü kaygısı
Vefa bilmeyen kalbe versin Yaratan şifa


Menfaat kin bürümüş insanların gözünü
Fıtratları bozulmuş yitirmişler özünü
Ayıpsa rafa kalkmış kimse bilmez sözünü
Rabbim düşürüp dara çektirme asla cefa


26 ARALIK 2014