Ve'l Asr'

Anne sütü diye
beton yığınakların artıklarıdır sana emzirilen
ve seni hep ağlar bırakan



Arzın hızlı kalp atışlarında
yıldızlar dökülür kurumuş dallarıma
gecedir hep yaşanan tutsak kıyılarımda
azabımın gölgeleri bırakmaz peşimi
kıyametimdir bu; artık Can bağışlanmaz
oysa ben göklerin sevdalısıydım
sen asılmak isterken köklerimden yeryüzüne
çoğalıp duruyordum kahrına
ve ben hâla sorardım:

' Ellerin nerede, ellerin nerede...'



Karanlığımı gözaltında tutarak
hayatımı içine gömdüğüm ey mezar!
Ölümüme gözlerin çiçeklenir bilirim
Ne zaman bir çocuk ağlasa yüreğimde
mahrem duygularımın ufkunda karşıma çıkar;
gözlerinde kızıl kıyamet



/ bunalımlar, egzoz dumanları, kızıl kara süt tozları
sirenler, köprü altları, körpe ruhuma diş bileyen çakallar
insan artıkları, kaldırımlarda sarhoş kusmukları
karga avında bekçi düdükleri
suratı pudralanmış palyaçolar aynasızlar
bulvarlarında karabaşlar, politikalar, meddahlar
siyaset babaları, medya patronları, din önderleri
ulusun da ulusun
beynimi kemirir vak vak koroları
bu uğursuz kentin şehvet tapınaklarında
ilkelliğime çarpan taştan insanlar bilmiyorlar
bilmiyorlar suratlarının karanlığını
etekleri harama sıyrılmış ölüler güruhunun koynunda
sevgileri sevgi değil satılmış kahkahalar /



seni ağlar bırakan seni ağlar bırakan
beni aşksız bırakan



Şimdi yeminleşmiş zaman aşkına kalk, silahını kuşan
azgın atlarını sür bunların üstüne,
kim dikti yeryüzüne bu tanrıları, kim niye;
sorulmamış soruların varisi, ey çocuk



Desinler çılgın bir yürek çarpıyor yeryüzünde
Çılgın bir yürek çarpıyor!