Vera...

gelmen artık neye yarar vera
hoşçakala sığdırdın bir kere
gidişine artık sadece şiirler yaza bilirim
yazarkende en fazla yalnızlığıma ağlarım
ve en fazla cehennem gibi kalabalıklaşırım vera


sen gittiğinden beri daracık sokaklarda
issiz çöllerde sana gelme
umuduyla hep koşuyordum vera
kirpiklerime ülkem kadar düştün
ölüm soluk alan nefesim olurdu
yaşamak ölmek olmuştu
bunu sen yokken daha iyi anlıyordum vera...



ve biliyor musun vera
günler aylar derken
sensizliği tüm bedenimle kabul ettim
hayaline sığındım
gitmiş birini yılarca yaşattım durdum içimde
işte böyle vera ne diye bilirim
söyleyecek o kadar çok şey varki
ama kalem tutan parmaklarım titriyor
izin vermiyor kana kana yazayım vera..


öyle bir noktaya geldimki
bin parçaya bolseler bile
yök edemezler içimdeki seni
yaralıyım senden ayrı kalalı vera
bitmiş bir adam var
ölümü ensesinde nefes olan
ve gözlerimi kapatığım da
yokluğuna yalvarıp hükmedemediğim
bir tek sen vardin vera


çok acı çekiyorum vera
kaç kişi sevdası uğruna kurşunlara siper
etti kendini
ben ne vedalara şahit oldum
ama hiç birinin gidişi senin kadar ağır değildi
kader deyip avutsam da kendimi
ben tek bir bakışında cehennem ateşinde
yanmaya bile razıydım vera
yüreğim hala dün gibi kanıyor gidişine vera
çok kanıyor...


ve biliyorum ki
kalbinde bana ait bir ben kalmadığını
çoktan çekmişin üstümden çizikleri
olsun be vera olsun
çok zor olsada seni böyle sevmek
ben her gece
yanan ateşe dokunurum durmadan vera
yeterki sen yasa vera..


Vera..
Hazan yılmaz