Vera'ya Mektup

Korkmuyorum

ah vera yine sana döküldü kalbimin mürekkebi

içime işleyen acıya yabancı değil ruhum

dinmeyen bir ağrı dolanıyor gecemde

kahkahalarına şahit yüreğim

şahit sevdanın kıyım kıyım dökülüşüne

ağlamıyorum vera

bulutları uğurlayalı çok oldu gönül dehlizine

bu savaştan çekileli çok oldu ,oldu da

içimdeki barış ateşi neden tutuştu vera

neden esiyor bu rüzgar üstüme üstüme

neden üşütüyor kimsesiz yanımı

hani en büyük zaferler tek kazanılırdı

hani acısı dışarda kalırdı

hani zamanla Kabuk tutardı,

hani geçerdi yarası

ah vera, yalanmıydı bütün bunlar

bitkisel bir hayat mıydı mutluluk

kör bir bıçak mıydı aşk, üstünde uyuttuğun

kangren gecenin dinmeyen sızısı mıydı

sevda

biliyormusun vera

bana ait olan benim

korkmuyorum dediğime bakma

korkuyorum vera

buzdan gözlerime güneş ilişti,

ısıtıyor avuç içlerimi ...