Verdiğin Kadardır Sevgi

Bıraktığın izdir
Yaşamdan
Geriye kalan
Can alıcıdır
Ve
Emek
Verdiğin kadardır sevgi
Ve
Su verdiğin kadar
Büyüyecektir selvi
Yani
Su verdiğin kadar
Sağlamdır çelik
Yine
Su verdiğin kadar
Keskindir kılıç
Hani
İki yüzünde
Keskindi
Kesiyordu bir zaman
Ah
Kimbilir
Ne günler yaşadın
Ne günler gördün
Sen
Memleket meselesi
İnsanlık sevdası
Derken
Pusatlar atıldı
Yollarına
Ve
Tetikle düşürdüler
Üstüne
Vazgeçmedin
Kavgadaydın yine
Yılmadın yorulmadın
Bıkmadın
Bir umuda
Bin nefes feda ettin
Bir gülüşe
Bir güzel güne
Bin ömür tükettin
Demir parmaklığa
Umudu işledin
İlmek ilmek
Ser'de vermedin
Sır'da vermedin
Yine'de
Bilinmedi
Kadri kıymetin
Sağlam görünür
Lâkin
Tekliyor kalbi
Ciğerleri delik deşik
Hani
Var ya
Sevdayla dikip
Özenle büyüttüğün
Fidanlarını
Sam yeli vurmuş
Kurumuş
Mazin
Harâbeye
Ören yerine dönmüş
Gençliğin
Say ki
Hiç yaşanmamış
Büsbütün
Solmuş
Ziyân olmuş
Eğilmemiş
Lâkin
Kırılmak ne kelime
Geriye
Paramparça
Bir yürek kalmış
İcrâ ettikleri
Ve
Söyledikleri
Sözde
Kabul görüp
Özde vefa
Ve
Ahde vefa
Görmemiş
Evet evet
Kuşkusuz
Unutmuştur
Yaptıgı iyilikleri
Lâkin
Daha evvel
Unutulmuş,kendisi
Can alıcıdır
Ve
Emek
Verdiğin kadardır sevgi.
Yok oluşun çığlıklarıydı hepsi Varolma isteğinin haykırışları Kırgınmıydı evet Pişmanmıydı hayır Yine olsa yine yapardı Yine severdi toprağı İnsanı.. Çünkü bu vardı Tabiatında