Verem Teşhisli Şiir

Yüzüstü bıraktın benli düşleri
Kerâmetlerini görmezden gelmeyi seçtin.
Dirayeti yorgun sabahlarına
Temiz ağızlı dualarla seslendim,
Bilmedin...

Kuyu başında ağlayan benim gözlerimdi
İçinde ıslanan sen değildin!
Sen yirmi yedisine saklandın ömrümün
Gitmedin...
İçinde olmadığın kuyuların adreslerini yüreğime tutuşturup,
Çığlıklarıma bir nefeslik ses bile vermedin!
Ben o kuyudayım dedin,
Büyük kentlere gizlendin.
Sarardı ay gecemde,
Zamanı lime lime bıraktın elime
Bilmedin...

Olası yıkıntılar değil yaşadığım!
Yaşın kadar yara aldım!
Bilmedin...

Zaten bildiklerinden de hep erken vazgeçtin.
Duvarlarımı doladın diline,
Kapalı kutu etiketleri iliştirdin gözlerimin sen rengine.
Madem öyle kalın duvarlarım vardı,
Sen nasıl girdin yüreğimin boş yerine?
Madem kapalı bir kutuydum,
Nasıl perde oldun gözlerimin ferine?
Bilmedin...

Ezbere söylediğin beklentilerin tek ismiydim
Bilmedin...
Bilindiğin yüreğimden oldum olası gitmedin!

Saçlarımda zamanın yorgun eliyle karşına dikildim
ve sevdim içli bir şiir diliyle
Sadece sevdim...
Bildiklerin sende kalsın
Bilmediklerinle ben aynı mevsimdeyim.

Eylülce dokunuyorum gecende ıslak kirpiklerine,
Bu haziran sabahları ağır geçerken günlüklerimde
Kor hırsızı gözlerimle yürüyorum şehrinde,
Bütün sokak çocuklarının asaletiyle.
Başım biraz eğilsede,
Ellerim olmadık zamanlarda üşüsede.
Heybetli bir onur taşıyorum
Kırılgan yüreğimde!

Sen hiç bilme!
Ruhumda neşter yarallı bir kavga büyüyor
Soluğu kesilmiş dünlerim hatrına,
Suskunluğu kusuyor gözbebeklerim!
Dahası yabancı kaygılar saklanıyor avuçlarıma!
Yüzümde senden kalma bir bakış yansırken aynalarıma
Dilime direnişçi ezgiler dolanıyor!
Vurulan düşlerimi yabancı avcılardan biliyorum...
Sen sakın bilme!
Bildiklerinde vazgeçen kimliğinle.
Bunları sakın bilme!
Ben seni bütün mevsimlerimde yaşarım!
Delisi olduğum gülüşlerini dolayıp dilime,
Düşlerinle yaşlanırım.

(haziranda üşütür,yürek yelda gecesindeyse eğer)

1 haziran 2010