Veronika

Ah be Veronika! 

Değer miydi bunca acıya? 

Bak!Çoban yıldızı nasılda parlıyor. 

İzlerken gözlerimden yaşlar düşüyor. 

Dolunay bana gülümsüyor gibi, 

Bu gülüş tıpkı seninki gibi. 

Bu sensiz kaçıncı günüm be Veronika? 

Hasretim o ay parçası simana.

İnan içimde yaşıyorum seni, 

Bir gün tatlı bir gün ekşi...

Narları elinle kırıyor musun hâlâ? 

Ellerin kırmızıya bulanıyor mu hâlâ? 

Padişah ferman yazıyor, 

Büyük meydanda okutuyor. 

Şair Hasan idam edilecekmiş, 

Herkes soruyor birbirine "suçu neymiş? "

İnanmazsın belki ama, 

Tek suçum seni sevmekti be Veronika. 

Gidiyorum şimdi cellada, 

Başım dik , gözlerim kara. 

  Soruyor cellat ,var mı son bir  isteğin diye, 

Herkese baktım önce, 

Ardından : Söyleyin Veronika 'ya 

Benim için gülümsesin son bir kez daha...